راسی ناوچه لیلاخ (سه جلدی)

ابراهیم احمدی نویسنده این کتاب در مقدمه آن نوشته است: « داستان ها و افسانه ها  تبلوری از اعتقاد، باور، امید و آرزوی مردم هستند و سینه به سینه و نسل به نسل منتقل شده اند و حامی مطمئن ادبیات اجتماعی هستند. محتوایشان از اصول دوستی و عدالت تشکیل شده است و تبلوری از زندگی اجتماعی هستند و مجموعه ای واقعیات و جهان بینی انسانی را در بر می گیرند. به همین دلیل می توانیم از دیدگاه های گوناگون مانند روانشناسی، تفاوت های زبان شناسی و اجتماعی آنها را با هم مقایسه کنیم.

داستان ها کلید جستجوی باورها و فرهنگ مردم هستند و در واقع داستان ها شناسنامه فرهنگی هر  اجتماع مردمی هستند که توانسته اند از آسیب مختلف هجمه های نظامی و فکری خود را حفظ کنند. از ویژگی های افسانه می توانیم اشاره ای به پهلوانان و قهرمانان داشته باشیم که شامل موجودات و انسان ها می شوند. اتفاقات در دنیایی به دور از واقعیت روی می دهند، مکان اتفاق، زمان و اشخاص مشخص نیستند.

میتولوژیا و افسانه تشابهات زیادی با هم دارند و دارای تفاوت هایی هم هستند. مهمترین تفاوت حکایت اتفاق یا زمان روی دادنش است. میتولوژیا در زمان و لحظه ای خاص روی می دهد. یعنی، در مرحله ماقبل تاریخ شکل گرفته است. جدای از مبحث زمان و عصر، میتولوژیا به گونه ای با خدا و متافیزیک مرتبط است.»