چای نعنا(سفرنامه و عکس های مراکش)

درباره ی کتاب:
ایرانی ها مراکش را چندان نمی شناسند. در همه ی این سالها مراکش جزو کشورهایی بوده که ایرانی ها کمتر به آنجا رفت و آمد داشته اند. حتی تا همین چند سال پیش هم ویزایی برای رفت و آمد صادر نمی شد. ریشه ی اختلاف ها شاید به سال های اول انقلاب بر می گردد؛ زمانی که ملک حسن، پادشاه مراکش، محمد رضا پهلوی را پس از سقوطش در تهران در رباط پناه داد. از همان موقع بود که ملک حسن هم مثل ملک حسین، پادشاه اردن و انور سادات، رییس جمهور مصر، رفت توی لیست سیاه و 35 سال طول کشید تا فراموشی تاریخ به داد برقراری ارتباط مجدد بین مردم دو کشور برسد.
حالا خوشبختانه آب ها از آسیاب افتاده و مراکش هم به فهرست جاهایی که به ایرانی ها ویزا می دهند اضافه شده است. گر چه گرفتن این ویزا پر دردسر است. نه از باب حساسیت روی ایرانی ها بلکه از این جهت که سفارت یکباره با درخواست های فراوانی مواجه شده و مدیریت این همه تقاضا گاهی دردسر آفرین می شود. به ویژه آنکه سفارت مراکش در تهران -دست کم در روزهایی که من درخواست ویزا داده بودم- با مشکلات فنی مثل قطع شدن اینترنت و خرابی پرینتر و مشکلاتی از این دست رو به رو بود.
خلاصه اینکه نوشته های این کتاب حاصل سفر تقریبا بیست روزه در بهار 1396 به کشور مراکش است که بیشتر بخش های مرکزی و شمالی آن را در بر می گیرد. در این کتاب سعی کرده ام نگاهم بیشتر اجتماعی باشد و آدم ها حضور پر رنگ تری نسبت به ساختمان ها و جاهای دیدنی داشته باشند. همچنان معتقدم که اطلاعات مربوط به موزه ها و قصرها و باغ ها و… را می توان در منابع اینترنتی و مکتوب به دست آورد. آنچه جایش در بین سفرنامه ها خالی است تجربه های شخصی نویسنده در برخورد با آدم هایی از فرهنگی دیگر است.قبل از شروع کتاب توصیه می کنم دسته ای نعنای تازه بخرید، آن را با کمی چای سبز یا سیاه توی قوری دم کنید، پنج دقیقه صبر کنید و… حالا کتاب آماده ی خواندن است. به مراکش خوش آمدید.