کتاب در انتظار گودو (نمایشنامه)

درباره ی کتاب:
در انتظار گودو از زمان انتشار آن در سال 1953 به یکی از مهمترین آثار نمایشی قرن بیستم بدل شده است و تصویر مرکزی آن ( دو ولگرد که در جاده ی بیرون شهر، پای یک درخت منتظر آمدن گودو هستند ) یکی از مشهورترین تصاویر صحنه ی مدرن محسوب می شود. در انتظار گودو نمایشنامه ی بسیار ساده ای است: کنش آن در مکان ماوقعی اتفاق می افتد که تقریبا به هیچ جا شبیه نیست. توضیح صحنه ی محل کنش بسیار ساده است: جاده ی بیرون شهر، یک درخت، غروب ( مابقی توصیفات صحنه نیز صرفا به یک تل کم ارتفاع اشاره می کند که در آغاز پرده ی اول از آن یاد می شود ). در این مکان لخت دو ولگرد، ولادیمیر و استراگون تصمیم می گیرند بروند، اما حرکت نمی کنند.
بکت با این ساختار ساده، تکه ای از تئاتر را با عناصر اصلی خود تئاتر می سازد. دی دی (ولادیمیر) و گوگو (استراگون) زمان را با کنش های خود تلف می کنند، اما می دانند که این کنش ها، به خودی خود، بی هدف است. بکت با صرف نظر کردن از نیت مندی کنش صحنه، از یکی از ویژگی های معمول آن یعنی خلق شخصیت پردازی رئالیستی نیز اجتناب می کند. عدم نیت مندی کنش به از میان رفتن تمایزات میان شخصی ولگردها می انجامد. دی دی و گوگو فقط کمی از یکدیگر متمایز شده اند: ولادیمیر روشنفکری معقول، و استراگون فردی غریزی با اطوارهای بعضا کودکانه است. اما حتی این تمایزات نیز تثبیت شده نیستند ( آن دو مرتبا مثل هم می اندیشند و عمل می کنند )…