کتاب دوباره فکر کن! ( قدرت شناختن آنچه نمی دانید )

درباره ی کتاب:
این کتاب دعوت نامه ای است برای رها کردن دانش و عقایدی که دیگر سودی به شما نمی رسانند و همچنین دعوتی است برای این که هویت خودتان را به جای ثبات، وابسته به انعطاف پذیری کنید. باور دارم که اگر به فن بازاندیشی مسلط شوید، موقعیت بهتری برای دستیابی به موفقیت شغلی و خوشبختی در زندگی خواهید داشت. بازاندیشی به شما کمک می کند راه حل هایی جدید برای مشکلات قدیمی پیدا کنید و برای مشکلات جدید سراغ راه حل های قدیمی بروید. باز اندیشی مسیری برای یادگیری بیشتر از اطرافیانتان و زندگی کردن با پشیمانی های کمتر است. یکی از نشانه های بارز خردمندی این است که بدانید کی وقت آن رسیده که بعضی از با ارزش ترین و عزیزترین بخش های هویت خود را رها کنید.
آدام گرنت این بار به هنر بازاندیشی می پردازد: این که یاد بگیریم از خودمان بپرسیم آیا نظرات و عقایدمان درست هستند یا نه و نسبت به شنیدن افکار دیگران جبهه گیری نکنیم. رویکردهای این کتاب بهترین راه برای رشد و شکوفایی و کسب بینش در زندگی است. معمولا هوش را یادگیری و فکر کردن می دانیم ولی در دنیایی که با سرعت تمام در حال تغییر است به مهارت بسیار مهم دیگری نیاز داریم: فراموش کردن چیزهایی که قبلا می دانستیم و توانایی دوباره فکر کرد. خیلی از ما در زندگی راحتی و آسایش را ترجیح می دهیم و شک را مایه ی سلب آرامش می دانیم. به نظراتی گوش می کنیم که باعث می شوند احساس راحتی کنیم و آشنا هستند، نه نظراتی که از ما می خواهند به دانسته های مان شک کنیم. اختلاف نظر را خطری برای غرورمان می دانیم نه فرصتی برای یادگیری. آدم هایی را دور خودمان جمع می کنیم که با نتیجه گیری های ما موافق هستند، در حالی که باید با کسانی معاشرت کنیم که باعث می شوند به طرز فکرمان شک کنیم. نتیجه این می شود که افکارمان خیلی زودتر از استخوان های مان فرسوده و شکننده می شوند. ما فکر می کنیم عالم هستیم و آموزه هایی برای درس دادن به دیگران داریم یا دادستان هایی هستیم که باید حتما اثبات کنیم طرف مقابل اشتباه می کند یا سیاستمدارانی هستیم نیازمند تایید رای دهندگان، به جای همه ی اینها باید دانشمندانی باشیم که مشغول پژوهش برای یافتن حقیقت هستند. هوش این مشکلات را رفع نمی کند و حتی می تواند علیه ما عمل کند: اگر در فکر کردن خوب باشیم احتمالا در بازاندیشی چندان خوب نیستیم. هر چه باهوش تر باشیم، احتمال اینکه متوجه محدودیت دانسته های مان باشیم کمتر است.