کتاب شجاع باش دختر (شهامت ترک کمال گرایی برای دختران)

معرفی کتاب شجاع باش دختر: شهامت ترک کمال گرایی برای دختران
کتاب شجاع باش دختر: شهامت ترک کمال گرایی برای دختران به قلم ریشما سوجانی، که از پرفروش‌ترین عناوین نیویورک تایمز و وال استریت ژورنال محسوب می‌شود، بینش‌ها و روش‌های قدرتمندی را با شما در میان می‌گذارد تا از «نیاز به کمال» رهایی یابید و در تمام زندگی راه شجاعت را در پیش بگیرید.

ریشما سوجانی (Reshma Saujani) باور دارد همه‌ی شما می‌توانید به ‌اندازه‌ی کافی شجاعت را بیاموزید لذا به نگارش کتاب شجاع باش دختر (Brave, not perfect: fear less, fail more, and live bolder) پرداخته تا شما را یاری دهد به بزرگ‌ترین رؤیاهای‌تان دست پیدا کنید. آن رؤیا چه میلیونر شدن باشد، چه فتح قله‌ی اورست و چه زندگی کردن بدون ترس از قضاوت، همه زمانی ممکن خواهد شد که بر برنامه‌ریزی دختر بی‌عیب ‌و نقص فائق آیید و به خود شجاعت را بیاموزید.

آناییز نین نوشته است: «زندگی، متناسب با شجاعت انسان، کوچک یا وسیع می‌شود.» اگر چنین حرفی صحت داشته باشد، پس شجاعت کلید دستیابی به بهترین زندگی‌ای است که می‌توانید برای خود بسازید. به باور ریشما سوجانی، هر زن استحقاق آزادی از خفقان «کمال یا ناکامی» و زندگی شاد و بی‌پروایی را که در رؤیایش بوده است، دارد.

تصور کنید در زندگی‌تان ترسی ندارید از اینکه به اندازه‌ی کافی خوب نباشید؛ برای‌تان مهم نیست زندگی‌تان در اینستاگرام چه شکلی به نظر می‌رسد، یا از اینکه غریبه‌ها چه فکری درباره‌ی شما می‌کنند احساس نگرانی نمی‌کنید. تصور کنید می‌توانید از احساس گناه رها شوید و خود را به خاطر اشتباهات کوچک سرزنش نکنید. چه می‌شد اگر در هر تصمیمی که باید می‌گرفتید مسیر جسورانه‌تری انتخاب می‌کردید؟

بسیاری از شما احساس می‌کنید زیر فشار انتظارات خودتان خرد شده‌اید. برای راضی نگه ‌داشتن دائمِ همه، خود را از پا انداخته‌اید. فکر و خیال اینکه نکند کسی را رنجانده باشید خواب ‌و خوراک را از شما گرفته است. از فرصت‌هایی که شما را از محدوده‌ی امن‌تان بیرون می‌کشند چشم‌پوشی می‌کنید و به هر قیمتی از مقبول نبودن می‌پرهیزید.

ریشما می‌گوید این رفتار و طرز فکر علتی دارد: وقتی دختر بودیم به ما یاد می‌دادند بازی‌های بی‌خطر را انتخاب‌ کنیم. والدین و معلمانِ خیرخواه به‌ خاطر ساکت و مؤدب‌ بودن تحسین‌مان می‌کردند. آن‌ها از ما می‌خواستند مراقب باشیم آسیبی نبینیم و ما را به سمت فعالیت‌هایی سوق می‌دادند که می‌توانستیم در آن‌ها «بدرخشیم». در نتیجه، حالا زنانی شده‌ایم که از شکست می‌ترسند.

دیگر زمان آن رسیده که نگذارید ترس‌های‌تان رؤیاهای‌ شما را در خود غرق کنند، دنیای‌تان را محدود کنند و خوشبختی را از شما بگیرند. با انتخاب شجاع ‌بودن به‌ جای بی‌نقص‌ بودن، می‌توانید اعتماد به ‌نفس خود را بیابید و هر چیزی را که ناراضی‌تان می‌کند پشت‌ سر بگذارید و به ‌دنبال چیزهایی باشید که واقعاً با شور و شوق می‌خواهید. کمال‌گرایی ممکن است شما را در مسیری قرار دهد که احساس امنیت کنید، اما شجاعت شما را به راهی می‌برد که واقعاً خواهانش هستید.

آنجلا داک‌ورث، استاد روان‌شناسی در دانشگاه پنسیلوانیا و نویسنده‌ی کتاب سرسختی درباره‌ی این کتاب می‌گوید:

«من عاشق این کتابم! این پیامی است به‌ موقع برای زنان و دختران در هر سنی: کمال نه‌ تنها غیر ممکن است بلکه، بدتر از آن، مخرب است. نثر بسیار روان و صادقانه‌ی این کتاب باعث می‌شود احساس کنید کنار ریشما نشسته‌اید و از داستان‌های خود برای هم تعریف می‌کنید.»

در بخشی از کتاب شجاع باش دختر می‌خوانیم:

باور قوی بودن پسران و ضعیف بودن و نیاز دختران به حفاظت شدن به طور وسیع و عمیق، درون ما جای گرفته است. سازمان بهداشت جهانی در سال 2017 از تحقیق جدیدی پرده‌برداری کرد که با همکاری دانشکده‌ی بهداشت عمومی دانشگاه جان هاپکینز به انجام رسیده بود. در پانزده کشور، از ایالات متحده تا چین و نیجریه، اثبات شد که این کلیشه‌های جنسیتی جهانی و پایدار هستند؛ این تحقیق نشان داد که کودکان در سنین بسیار کم این افسانه را باور می‌کنند.

ذهنیت «دختران لطیف‌تر هستند» فراتر از زمین بازی است و درست به داخل کلاس درس راه پیدا می‌کند. مشکل این است که دختران در صورت دریافت بازخورد سخت‌گیرانه، روی چه چیزی تمرکز می‌کنند. وقتی به دختران گفته می‌شود که اشتباه پاسخ داده‌اند یا دچار اشتباه شده‌اند، تنها چیزی که می‌شنوند نکوهش است که مانند تیری آتشین قلب را پاره می‌کند. از عبارت «من اشتباه کردم» مستقیم «من افتضاح هستم» را نتیجه‌گیری می‌کنند و به ندرت به این مسئله فکر می‌کنند که «می‌توانم دفعه‌ی بعد آن را بهتر انجام دهم».

اما مشکل بزرگ‌تر واکنش بزرگ‌ترهاست. برای جریحه‌دار نکردن احساسات لطیف دختران معمولاً هر چیزی را که حیاتی به نظر برسد کم‌رنگ و بی‌اهمیت جلوه می‌دهیم. از آن‌ها بیش‌تر حفاظت می‌کنیم، بیش‌تر کنار می‌آییم، آن‌ها را بیش‌تر به جهت «امن» هدایت می‌کنیم و به این پیشگویی خود محقق ‌کننده که دختران آسیب‌پذیر هستند بیشتر دامن می‌زنیم. اما اگر مدام آن‌ها را از لبه‌های تیز و برنده دور کنیم، چطور می‌توان از آن‌ها انتظار داشت که قوی باشند و بعداً وقتی در زندگی با انتقاد و شکست واقعی رو به‌ رو می‌شوند، از درون فرو نریزند؟