کتاب ته م

درباره ی کتاب:
کُردی کرمانشاهی شاخه ای از زبان گرانسنگ و مایه ور کُردی است که یکی از کهن ترین زبان های ایرانی است و به شاخه ای نغز و شکوفان می ماند که از آن درخت تناور و گَشَن بیخ و بسیار شاخ بررسته است. این شاخه از زبان کُردی بس نغز و دلاویز و خوش آهنگ افتاده است و نیک همساز و دمساز است با بهره برد هنری و زیباشناختی از زبان. از آن است که سروده هایی در آن پدید آمده است و در پیوسته شده است، آنچنان آهنگین و دلنشین که با یک بار شنیدن در یاد و نهاد شنونده می ماند. از این روی، بیشینه ی این سروده ها، از تری و تازگی، به ترانه دیگرگون شده است و از سرگی و سختگی چونان سرود رامش، کارکرد خنیایی یافته است و بخشی ارزنده و برازنده از گنجینه ی فرهنگی و هنری کرمانشاه گردیده است. سراینده ی بسیاری از این ترانه های «نوبرانه» که بر زبان کرمانشاهیان روان است و آوازخوانان دمساز با ساز می خوانندشان، دانسته نیست که کیست؛ اما بی گمان هنوز همچنان بر این گنجینه ی ناب و یگانه ی کرمانشاهی می توان افزود. مجموعه ی پیش رو دفتر شعری از سروده های جلیل آهنگرنژاد، پژوهشگر، سخنور و روزنامه نگار پویای کرمانشاهی است که توسط نشر دیباچه چاپ و منتشر شده است.