کتاب کرمانشاه شهر شگرف ماه

درباره ی کتاب کرمانشاه شهر شگرف ماه:

«کرمانشاه: شهرِ شگرفِ ماه» نوشته دکتر میرجلاالدین کزازی (- ۱۳۲۷)، شاهنامه‌شناس و استاد شناخته‌شده زبان و ادبیات فارسی است. کزازی که خود زاده کرمانشاه است، در مجموعه نوشتارهای گردآمده در این کتاب، از زاویه‌های گوناگون به سرزمین مادری و سویه‌های ادبی، هنری، فرهنگی و تاریخی این سرزمین کهن ایران می‌پردازد.

در بریده‌ای از این کتاب می‌خوانیم:

کرمانشاه شهر سنگ و فرهنگ؛ فرهنگِ جاودان برنگاشته بر سنگ. شهر رنگ، رنگهایی گونه‌گون، دل‌انگیز، چشم‌نواز، جان‌آویز: سروانه سبز، در بهاران؛ پیرگونه سپید، در زمستان؛ زرّینه زرد، در پاییز؛ نیز رنگ در رنگ، در تابستان: به زرّینگی، زرد؛ به پیرگونی، سپید؛ به سروانگی، سبز. شهر آهنگ، آهنگهایی همه زیر و زنگ؛ شوخ و شاد و شنگ. از اَوْرامان و اهوره تا هَوْرامان و هوره. از سُرنا و سُورانی تا کَرنا و گورانی.

شهری با بستانی طاق: طاق بستان؛ با شبدیزِ جاودانْ بی تک و دو؛ با خسرو؛ خسروِ همواره خاموش و بی‌خروش: دیرینه‌ای کهن، پیوسته نو به نو، بی‌خار وخاش و خَو. شهری با شکوهی شگرف: بیستون: فلکْ‌فرسای، سپهرسای، آسمان‌آستان، ستون گنبد نیلگون.

شهری با تنگِ کِنِشْت که ننگ بهشت است. با پاچه‌ی نوکان که سراچه‌ی بوکان است. با دشت چَمْچَمال که چمچه‌مالِ خوانِ خرمی هم اوست و خُرامشگاه و رامشگاه خجسته‌خویان خرّمروی و شادی‌جوی. با کَهْریزِ مَهْریز که رشک مِهْریز است و کاهَش کهکشان‌انگیز. با دروفرامان که درودی است فرامان و بی‌بدرود. با مِلَه مَیْژَلان و کِیَنیْ چَرمی که یکی شیبی است پر آسیب و همه شِیب و تِیب و دیگری چشمه‌ای به روشنی چشم و با آبی، در پاکی و پالودگی، رشکِ اشک. با مایْ‌دشت وچارزبر که آن یک دلگشای رشت است و این یک یادگار ظفر. با باغِ ابریشم که در نغزی و نیکویی، کُناغِ ابریشم است؛ یا باباغِ نی که بزمگاهِ بهی و آیاغِ می را می‌زیبد و جان را، از زیبایی و دلارایی‌اش، می‌شیبد.