کتاب سفرنامه ی برزخ

نوشته ی پشت جلد:
در جایی یکی از آدم های نمایش می گوید:«بهشت افسانه است ولی تنگه ی ظلمات افسانه نبود، و من اونجا رو دیده ام. خیلی شبیه شهرک ها و مجتمع هایی بود که طراحی کردید و ساختید. شما رفتید دنبال بهشت گم شده، اما به تنگه ی ظلمات رسیدید و چون نتونستید اونجا رو به شهرتون بدل کنید، پس شهرتون رو به تنگه ی ظلمات بدل کردید. بله اونجا براتون بهشت وارونه بود و به همین خاطر هرگز جرئت برگشتن بهش رو نداشتید.» و بدین گونه نمایش گزارشی است از سرحدات میان دوزخ و بهشت، نه در عالم مثال و تمثیل، بل در همین جغرافیای زمینی و سرزمینی، همچون قربانگاهی که در آن هر ایده و آرزو شمایلی عقیم و واژگون می یابد؛ و پس «سفرنامه ی برزخ» سفری است در برزخ این بهشت وارون و این دوزخ ناموزون.