کتاب آبی ماورای بحار (یازده داستان)

گزیده ای از محتوای کتاب:
همه ی امیدم این است که بخوانی اینهایی که از دیشب تا حالا، نخوابیده ام، و مدام نوشته ام، مدام عوض کرده ام، تا کلمه ی رفیق تری، که موذی نباشد پیدا بکنم، تا همین این کلمه های این سطرهای آخر… کلمه ها برای من فقط پول خردهایی نیستند که خرده خرده جمع می شوند که مزدم بشوند. من بارها، هزارها بار، دل و روده هایشان را مثل دل و روده ی کوسه های آب های گرم گشته ام و تویشان خرت و پرت های مرموزی پیدا کرده ام. آنها سرانجام مقیدم کرده اند. تا بخواهم باهاشان یکی از مسیرهای رایج را – که زیاد هم نیستند – در مراوده با آدم ها شروع کنم، کلمه های مسخره کردن، خودم قه قهشان بلند می شود: حتی برای بازی آشنا شدن. به خاطر تمسخر همین ها سال هاست که تنها مانده ام. آخرین زنی که منتظر شد با چند تا از آن جمله های همیشگی سر صحبت را باز کنم، بلاخره پوزخندی زد به خیال اینکه الکن هستم، و البته از ترحم، ناسزا نگفت که وقتش را حرام کرده ام. اسمم پنج حرفی است. اما صدای زیبایش را ندارم…